Jak mocno charakter miasta może znaleźć odbicie w twórczości artysty, dowiadujemy się z twórczości Totò – jednego z najwybitniejszych włoskich aktorów i uosobienia Neapolu.
„Zobaczyć Neapol i umrzeć” – tak o stolicy Kampanii powiedzieć miał Goethe. To na wskroś włoskie, głośne, chaotyczne i barwne miasto urzeka również dzisiaj. Pełne sprzeczności i kontrastów, przyciąga turystów z całego świata swoją architekturą, położeniem nad malowniczą Zatoką Neapolitańską, bliskością Wezuwiusza i antycznych Pompejów.
Neapolitański spacer
Spacerując wąskimi uliczkami, turysta przemieszcza się od placu do placu, przy których wdzięczą się barokowe kościoły i liczne fontanny. Przy okazałym placu Plebiscytowym wzrok przyciąga Pałac Królewski i kolumnada bazyliki San Francesco di Paola, a nad zatoką – masywny zamek Castel Nuovo.
Nic dziwnego, że natura tego miasta mocno odcisnęła się na twórczości aktora, komika, poety i autora tekstów, którym był Antonio de Curtis, znany jako Totò. Porównywany do Bustera Keatona i Charlie Chaplina, do dzisiaj uważany jest za największego włoskiego aktora.
Antonio, dla przyjaciół Totò
Urodził się w 1898 roku w biednej dzielnicy Rione Sanità, która w znacznym stopniu naznaczyła jego osobę. To wśród jej wąskich uliczek Totò zyskuje swój przydomek i już jako nastolatek zakochuje się w teatrze. Na jego deskach debiutuje jeszcze w 1913 roku. Tutaj uczy się sztuki komedii dell’arte i inspiruje postacią jej bohatera i jednego z symboli Neapolu, gbura Pulcinelli – psotnika, kuglarza, kobieciarza, ale również wyraziciela ludowej mądrości.
Właśnie te neapolitańskie cechy Totò przeniesie w późniejszych latach na ekran za sprawą granych przez siebie postaci. Dzisiaj nad wąskimi uliczkami Rione Sanità suszy się pranie, zaniedbane kamienice gdzieniegdzie zdobią murale, a pałace takie jak Palazzo dello Spagnolo czy Palazzo Sanfelice zdradzają dawne, arystokratyczne przeznaczenie dzielnicy. A wszystko to wybudowane na antycznych i przedchrześcijańskich katakumbach otwartych dla zwiedzających.
„Femmena, si ddoce comme 'o zucchero…”
Neapolitański epizod w życiu Totò przerywa pierwsza wojna światowa, po której przenosi się do Rzymu, gdzie gra w większych teatrach, zakłada własną trupę teatralną, aż w końcu w 1937 roku występuje w pierwszym filmie. Kształtuje swój styl oparty na komicznym stroju, meloniku, karykaturalnych ruchach i bogatej ekspresji swojej charakterystycznej, nieregularnej twarzy. Neapol wciąż pozostanie jednak głęboko zakorzeniony w jego twórczości. W filmie „Złoto Neapolu” wcielił się w postać Pazzariello, neapolitańskiego kuglarza i ulicznego grajka, czym na stałe zapisał się na stronach włoskiej kinematografii. Neapol jednak najbardziej kojarzy się z jego piosenką „Malafemmena”. Napisana w neapolitańskim dialekcie,
zadedykowana jego żonie Dianie, przeszła do kanonu włoskiej muzyki popularnej. Do swojej śmierci w 1967 roku Totò zagrał w 97 filmach. Nierzadko komentował w nich życie codzienne Włochów, rodzinę, kobiety, sprawy polityczno-społeczne. Był trochę jak ten gbur Pulcinelli z neapolitańskiej komedii – czasem komiczny, czasem mówiący o rzeczach ważnych. Do dzisiaj w Neapolu czuć obecność jednego z najważniejszych artystów włoskich. Jego imieniem została nazwana uliczka w dzielnicy, w której się urodził, Via Antonio de Curtis. To również w tym mieście znajduje się Teatr Totò, a sam aktor spoczął w rodzinnym, neapolitańskim grobowcu.
Zobacz w Neapolu
Plac Plebiscytowy
Położony nad Zatoką, oferuje piękny widok na zabytki i Wezuwiusza.
Bazylika San Francesco di Paola
Klasycystyczna bazylika przy placu Plebiscytowym.
Pałac Królewski
Również położony przy placu Plebiscytowym, mieści muzeum i najstarszy włoski teatr operowy, Teatr Św. Karola.
Stacja metra Toledo
Ta stacja to prawdziwe dzieło sztuki, stworzone przez hiszpańskiego artystę Oscara Tusquetsa Blanca.
Katedra Duomo
Oszałamiająca, barokowa świątynia, na której schodach spotykają się neapolitańczycy.
Galeria Umberto I
Stalowo-szklany pasaż handlowy, architekturą nawiązujący do mediolańskiej galerii Emanuela II.
Castel Nuovo
Z zewnątrz masywna i przytłaczająca, w środku twierdza zachwyca wyrafinowaną architekturą kaplic i apartamentów.
